Vergeten voorwerpen

 

In mijn tijd bestuurde je een computer met een koe.

In mijn tijd was autorijden een keuzevak.

In mijn tijd loste je een ruzie op met dialoog.

In mijn tijd was bevallen op een hobbelpaard een delicatesse.

In mijn tijd wandelde je exact twintig centimeter naast de stoeprand.

In mijn tijd duwde je tegen een sigaret.

In mijn tijd verdiende je met een krantenwijk een modaal inkomen.

In mijn tijd heette iedereen Quorn.

In mijn tijd werd muziek gemaakt door beroepsmuzikanten.

In mijn tijd bleef je thuis om op de televisie naar tafeltennis en veldrijden te kijken.

In mijn tijd deden hardlopers nooit langer over een marathon dan een uur of twee.

In mijn tijd was je ziek tot iemand zei dat je er mee op moest houden.

In mijn tijd waren alle gebouwen bruin.

In mijn tijd ving haring zichzelf.

In mijn tijd was asbest een statussymbool.

In mijn tijd brachten geadresseerden hun brievenbus naar de postbode.

In mijn tijd ging je naar de bioscoop vanwege de grandioze nooduitgangen.

In mijn tijd draaide je een dinosaurus met je blote poten de nek om.

In mijn tijd leefden ridders van elf meter hoog per stuk.

In mijn tijd kwam je er eerlijk voor uit dat je gay was.

 

 

‘Als je het over stomme poppen hebt, zeg je eigenlijk Barbie. Het liefst zou ik ze allemaal een been afbijten.’

Van alle spitsen die het Nederlands elftal nooit hebben gehaald, is Dick Koppenjan misschien wel de minst bekende. Ik weet niet of het lag aan zijn twijfelachtige balgevoel, of aan zijn woonwagenkampachtige gelaatstrekken, die nogal vloekten met het begrip topsporter, of aan zijn grote muil, maar diverse bondscoaches bleven hem stug niet selecteren.

Onlangs vond ik op een rommelmarkt een boekje met een honderddertigtal van Dicks meest gepeperde uitspraken, met liefde verzameld en gebundeld door zijn jongere broer Valentino. In dat boekje, getiteld ‘Dick gepeperd’, met op de cover een in houtskool geschetst zelfportret van de voetballer, zegt Dick Koppenjan inspirerende dingen als

‘Regen is vaak gemaakt van water.’

en

‘Als het echt niet anders kan, kan het echt niet anders.’

De quote die me dwars in mijn ziel raakte, ging over Dicks dochtertje, Beyonceetje. Over haar zegt hij:

‘Ik wou dat ze nooit was geboren, dat stomme kind. Ze kost klauwen met geld en ze stinkt als een mongool in een wasstraat.’

In 1985 kwamen Dick en Valentino om het leven, toen het steigertje waarop ze zaten te vissen werd geramd door een op drift geraakte speedboot.

Over het lot van Beyonceetje is niets bekend.