Vergeten voorwerpen

Baard en steel staan er perfect op. Met de greep lijkt wat aan de hand te zijn, maar dat ligt aan de afbeelding. Had de fotograaf een Chantal Janzen-moment? Verloor hij zowel focus als zaad voortijdig, op hetzelfde ogenblik bovendien?

Ik kan het je niet zeggen.

Ik was niet bij de shoot.

Ik ben nooit bij de shoot.

Ik heb daar geen geduld voor.

Volgens velen openen sleutels deuren. Sleutels openen deuren. Klinkt gevleugeld, maar mijn waarheid is het niet. Sleutels openen sloten. De sleutel op de foto opent misschien het slot van een fiets en de eigenaar vond hem interessant genoeg om te vergeten.

Zelf ben ik nooit een sleutel kwijtgeraakt, maar ik ben dan ook een bijzonder mens. In mijn omgeving verliezen veel mensen sleutels. De hele wereld laat die dingen slingeren, terwijl ze zo belangrijk zijn. Sleutels openen namelijk sloten. In goed overleg hebben we dat met zijn allen afgesproken. Ben ik werkelijk de enige persoon die dat beseft?

Wat is er toch met de mensheid aan de hand?

De dingen die mensen soms laten slingeren… Neem deze rechterarm. Hoe is het mogelijk dat iemand een arm vergeet? Dat moet een gezellige avond zijn geweest!

Ik was verbaasd, geloofde mijn ogen niet. Eventjes dan. Verbazing en ongeloof kregen een trap van angst, de klassieke vrees dat het met de aanhechtingen van mijn eigen ledematen beroerder was gesteld dan ik vermoedde of had gehoopt. Ik was er altijd van uitgegaan dat die van mij er nooit zomaar af zouden vallen, maar nu ben ik nergens meer zeker van. De kennismaking met de losse arm heeft me veranderd en me onzeker gemaakt. Bij iedere stap die ik zet, bij elke softbal die ik werp, bekruipt me het gevoel dat ik misschien op het punt sta iets te verliezen.

Ik hoop dat dat gevoel snel verdwijnt.

O ja, die arm. Snuffelen wees uit dat het om een damesmodel gaat van 34 jaar oud. De eigenaresse heeft als sterrenbeeld weegschaal en gebruikt Tom Ford. Het geurtje, niet de man. In de korstvrije hand zit een of ander kledingstuk geklemd. Een lap of een doek of zoiets.

Moet je kijken wat er in De Stadskantine gevonden is: Een handzak. Een enkel stuks. Gemaakt van een materiaal dat nogal wat kenmerken deelt met grijze wol. Het item heeft een zwart strikje aan de bovenkant. Een aandoenlijk accent, als je het mij vraagt.

Er bestaat een wezenlijk verschil tussen een handzak en een handschoen. Een handzak zien als een handschoen is FOUT, zelfs de vingerloze modellen die populair werden dankzij de hitserie Hill Street Blues mogen niet onder de noemer handzak worden geschaard.

A propos Hill Street Blues. Vooral de wat oudere jongeren zullen zich de lotgevallen herinneren van Mick Belker, J.D.LaRue, Henry Goldblume, Bobby Hill en al die andere agenten die eensgezind de misdaad te lijf gingen in een stad die leek op Chicago, maar die nooit met name werd genoemd. Hoewel, eensgezind. Er was nogal eens onderlinge trammelant. Gelukkig kwam het altijd goed, ook al leek het soms helemaal de verkeerde kant op te gaan.

Persoonlijk heb ik heel veel gehad aan de dialogen tussen advocate Joyce Davenport en haar minnaar, captain Frank Furillo.

Wat is er gevonden in De Stadskantine?

Item 4b uit de SM Starterskit, merk HitMeBaby. What else?

Item 4b is een multifunctioneel accessoire dat gebruikt wordt om door middel van pijnprikkels diverse erogene gebieden van het menselijk lichaam seksueel te stimuleren. Een klant vond item 4b op het herentoilet. Hij vertelde een Stadskantine- medewerkster dat hij deze SM starterskit zelf bezat en dat hij en zijn vrienden er regelmatig gebruik van maakten.

Meer dan genoeg informatie, dacht het meisje. Met haar hand maakte ze een horizontale veegbeweging langs haar keel.

De jonge man, immuun voor hints, kwam ongevraagd met een kritische noot. Hoewel vanwege de prijs van de kit weinig duurzaamheid verwacht mocht worden, was het opvallend hoe snel de onderdelen ervan onbruikbaar werden bij normaal dagelijks gebruik. Met name de artikelen uit de categorieën 1 t/m 3 en de onderdelen 7 en 9 vond hij van een twijfelachtige kwaliteit. Voordat de klant de medewerkster met rust liet, merkte hij op dat hij overwoog gebruik te maken van de upgrade-optie die de firma HitMeBaby via de website aanbood.

Volgende item: Politiepetje. Het zou een origineel item kunnen zijn, doch namaak kan niet worden uitgesloten. Made in China, Polen, Groningen, of waar die illegale naaiateliers zich ook bevinden, overal kan een zo goed als echt uitziend label worden gefabriceerd.

Uit betrouwbare bron heb ik vernomen dat het petje voor de nodige tumult heeft gezorgd: De vakantiehulp werd hebberig toen hij het item aantrof. Het petje ging schuil onder een stapel tijdschriften, wat aantoont hoe belangrijk het is om je rommel op te ruimen voordat je De Stadskantine verlaat. De jongen kreeg een waas voor ogen. Hij pakte de pet en propte hem door zijn gulp. Tot zijn pech werd hij door een collega betrapt, die hem meteen verlinkte.

De anonieme bron had een vakantiehulp nog nooit zo zien huilen. Spijt dit, beloven nooit meer doen dat. Smeken, zweren, boe fokking hoe en ga zo maar door. Het management toonde geen medelijden en belde de politie. Terecht besluit. Een paar uur later werd de jongen in een politiewagen gestopt en meegenomen. Met loeiende sirenes werd hij afgevoerd, daarna is nooit meer iets van hem vernomen.

Gevonden in De Stadskantine: Lippenstift. In een bepaalde kleur rood, van het merk Color Wo. Waar de lip stick precies werd aangetroffen? Tja.

Toen mannen in groepsverband jaagden op het avondeten, begonnen vrouwen met make-up te experimenteren. Eerst mondjesmaat – veegje hier, stipje daar – later gingen de dames steeds extremer te werk. Agnes ontdekte dat haar kerel het opwindend vond als ze met een takje mammoetbloed op haar lippen smeerde en hij haar tijdens de daad Lorna mocht noemen. Zolang zijn kwak in haar onderlichaam belandde, vond Agnes alles best. Zwangerschap was haar hobby. Alleen in bevruchte toestand voelde ze zich op en top vrouw. Op haar dertigste, een jaar voor haar dood, werd ze voor de achttiende keer moeder.

Haar vriendinnen, die ook zwangerschap als hobby hadden en jaloers waren op de door Agnes behaalde resultaten, informeerden naar haar geheim:

‘Agnes, Agnes, wat is toch je geheim?’

Ze vertelde het. Zo was Agnes. Diezelfde middag raakte 73 procent van Agnes’ vriendinnen zwanger. Lippentakje was een hit.

Over de Lorna-fetisj van haar oerman maakte Agnes overigens een fraaie grotschildering.

Aangetroffen in De Stadskantine: Een plastic zak gevuld met dinges. De verpakking is er eentje van de stevigste soort, kunststof van zogenaamde ‘Bio-Grade‘ kwaliteit.  De toepassingsmogelijkheden van dit materiaal zijn talrijk. Denk aan het transport van chemicaliën. Denk ook aan onhandelbaar kroost, dat middels een ferme tik met een knuppel van dit spul terug in het gareel kan worden gebracht, zonder opzichtige verwondingen achter te laten.

Dit plastic is stevig, betrouwbaar en loopt niet te kloten. Wat er eenmaal in gevangen zit, kan geen kant op en is niet in staat fratsen uit te halen. Ideaal. Bovendien is het transparant, wat ook al geen misselijke eigenschap is.

Waartoe het inwendige dinges dient, is onbekend. Niet een medewerker heeft overwogen de zak te openen en nader onderzoek te doen; Het dinges is niet voor niets ‘Bio-Grade’ verpakt en aan gevarengeld doet De Stadskantine bij mijn weten niet. Waarom ook? De Stadskantine is een restaurant, geen hoogoven of kweekreactor.

Wat iemand bezielt om deze dinges mee te nemen naar een horecagelegenheid, is onduidelijk.